Ο καταπιεσμένος καταπιεστής

Λέγαμε λοιπόν χθες για τους μετανάστες όλων των εποχών. Πολλές φορές μέσα στην ιστορία όλων των λαών, άνθρωποι φεύγανε από τη πατρίδα τους για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή σε άλλους τόπους. Πολλοί από αυτούς δεν έφταναν ποτέ στο προορισμό τους γιατί πέθαιναν από τις κακουχίες της πορείας: φουρτουνιασμένες θάλασσες, άγριοι καιροί, ληστές, πείνα, αρρώστιες, στερήσεις. Τότε ήτανε καράβια που βουλιάζανε, τώρα είναι πάλι πλεούμενα που τα κυνηγούν οι ακτοφυλακές ή φορτηγά φέρετρα.
Κι όταν κάποτε φτάνανε στον προορισμό τους, τη χώρα των ονείρων τους, την γη της επαγγελίας, ήτανε συχνά ανεπιθύμητοι μετανάστες και υφίσταντο διώξεις από τις τοπικές αρχές. Αλλά και όταν τους είχαν ανάγκη για να τους χρησιμοποιήσουν στην παραγωγή, ως φτηνά και δίχως απαιτήσεις εργατικά χέρια, και πάλι κατά κανόνα αντιμετώπιζαν την προκατάληψη, τον ρατσισμό της κοινωνίας. Οι πρώτοι Έλληνες και Ιταλοί μετανάστες στην Αμερική, εθεωρούντο η πηγή όλων των εγκλημάτων και όλων των κακών. Ναι, αυτό σας θυμίζει τη δική μας στάση απέναντι στους ξένους εργάτες, απέναντι για παράδειγμα στους Ποντίους. Η λέξη Έλληνας και Ιταλός, ήταν συνώνυμη σε πολλές πολιτείες με τον εγκληματία! Το ίδιο σε μεγάλο βαθμό συνέβαινε και με τον Ιρλανδό και τον Ισπανό μετανάστη. Η παγκόσμια λογοτεχνία είναι γεμάτη από τις διώξεις Ευρωπαίων μεταναστών.
Σήμερα οι Ευρωπαίοι γίνανε διώκτες Ασιατών μεταναστών. Αλλάξανε ρόλους. Συμβαίνει συχνά αυτό μέσα στην ιστορία. καταπιεσμένοι λαοί, που όταν ευημερήσουν, όταν αποκτήσουν δύναμη γίνονται καταπιεστές. Το ίδιο γίνεται και με κοινωνικές τάξεις ή ομάδες: Μια καταπιεσμένη τάξη ή κοινωνική ομάδα, όταν καταφέρει να απελευθερωθεί από την καταπίεση, γίνεται εκείνη καταπιεστής. Ένα μεγάλος Λατινοαμερικάνος παιδαγωγός, ο Πάουλο Φρέϊρε, έγραψε γι’ αυτό το φαινόμενο του καταπιεσμένου, που εσωτερικεύει, βάζει μέσα του τον καταπιεστή, για να γίνει ο ίδιος καταπιεστής όταν απελευθερωθεί.
Θα συνεχίσουμε σ΄ αυτό το θέμα.
Παρασκευή 23.06.2000