Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΩΣΤΗΣ ΚΟΛΩΤΑΣ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ





Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΚΑΙ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΖΑΜΠΟΓΛΟΥ

Το 1963 είμαστε στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου όταν ο Κωστής Κολώτας μπήκε στην τάξη κρατώντας ένα δίσκο βινυλίου και ένα πικ-απ μπαταρίας. Για πρώτη φορά αντί για υπερσυντέλικους και δοτικές ήχησε στην τάξη το τραγούδι του Ερωτόκριτου:
Άκουσες Αρετούσα μου
τα θλιβερά μαντάτα.
Αυτό θυμήθηκα μόλις έμαθα και εγώ τα δικά σου μαντάτα. Και ξανασκέφτηκα τι μας πρόσφερες, πόσους δρόμους μας άνοιξες, όχι μόνο για να γνωρίσουμε αλλά για να αγαπήσουμε την ελληνική γλώσσα.
Δίχως στόμφους, χωρίς έπαρση, ήσουν ο δικός μας Κωστής, ο δάσκαλος, ο Κωστής της παρέας, της ταβέρνας, ο Κωστής του Άρη, του ΘΟΚ, του ΡΙΚ, της ΠΟΛΗΣ, του Καναλιού, της ΕΘΑΛ.
Ήσουν παντού και από παντού μας λείπεις. Από όλους τους ρόλους που έπαιξες στη ζωή και σαν πρωταγωνιστής στην υπευθυνότητα της δράσης και πάλι πίσω από τα παρασκήνια χωρίς προβολείς να συμπαρατάσσεσαι σαν αδελφός στις δυσκολίες όλων και δεν ήταν λίγες.
Γίναμε όλοι φίλοι σου. Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον πλανόδιο της γειτονιάς. Ήσουν σημείο αναφοράς. Μας γοήτευσες με την ειλικρίνεια σου, την ανθρωπιά σου, την απλότητα του μεγαλείου του πνεύματος σου.
Ως δάσκαλος μας δίδαξες το ευ ζην. Ως λόγιος την αισθητική. Ως φίλος την συμπαράσταση. Ως άνθρωπος το ανεπιτήδευτο της παρουσίας σου.
Μαζί σου, δίπλα σου η υπέροχη φιλόλογος η Νάνα με τη μεγάλη καρδιά και το πάντα ανοιχτό σπίτι.
Μαζί σου η αγάπη του Κρίστη, της Χαράς, της Μαρίας των συντρόφων και των παιδιών τους.
Μαζί σου η αγάπη της Όλγας, του Φρίξου και ιδιαίτερα του Τίτου.
Κωστή μου πραγματικά σε θέλουμε ακόμα μαζί μας. Μας λείπεις. Εσύ θέλεις να πας στο Άρσος εκεί που ξεκίνησες γιατί ξέρεις και μας το έμαθες:
«Ανδρών γαρ επιφανών πάσα γη τάφος και ου στηλών μόνον εν τη οικεία σημαίνει επιγραφή αλλά και εν τη μη προσηκούση άγραφος μνήμη παρ εκάστω της γνώμης μάλλον ή του έργου ενδιαιτάται».
Γιατί τάφος των επιφανών ανδρών είναι κάθε τόπος και το πέρασμα τους δεν το φανερώνει μόνο η επιγραφή σε μια στήλη της πατρίδας τους, αλλά η άγραφη ανάμνηση που είναι χαραγμένη στις καρδιές των ανθρώπων. Θουκυδίδης.
Κωστή μου καλό σου ταξίδι.
Το χώμα του Άρσους θα είναι σίγουρα ελαφρύ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου