Το πρώτο ανθάκι μυγδαλιάς

Σε μια από τις λίγες αυλές που έμειναν ακόμα στην πόλη, που δεν μετατράπηκαν ακόμα σε πολυκατοικίες ή σε κήπους με ξενόφερτα, ‘καλλωπιστικά’ δένδρα (από αυτά που ούτε ανθίζουν, ούτε καρπίζουν, ούτε ευωδιάζουν, ούτε τραγουδάει ο αγέρας στα κλαδιά τους, και τα κουρεύουνε σαν σκυλάκια ράτσας), μια ξεχασμένη αμυγδαλιά έβγαλε τον πρώτο ανθό της...

Ίσως σήμερα λίγοι προσέχουν, κι ακόμα πιο λίγοι συγκινούνται, από τον πρώτο ανθό της αμυγδαλιάς. Αφού κι οι αμυγδαλιές χαθήκανε πια και από την πόλη κι από τη ζωή των πιο πολλών από μας.

Όμως κάποτε ήταν το πρώτα χαρμόσυνο μήνυμα της ζωής που θα ξαναφουντώσει μετά από το μαρασμό του χειμώνα. Ήταν το πρώτο χαμόγελο της φύσης, γιατί νίκησε το θάνατο κι η ζωή θα ξανάρθει. Η Περσεφόνη όπου να ΄ναι θα φύγει από το σκοτεινό βασίλειο του Άδη και θα ξαναγυρίσει στον Απάνω Κόσμο.

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, όταν βλέπω τον πρώτο ανθό του χρόνου στη ξεχασμένη αμυγδαλιάς της γειτονιάς μου, θυμάμαι, εκείνη την κουβέντα του Καζαντζάκη: «Είπα στη μυγδαλιά: ‘Αδελφή, μίλησέ μου για το θεό’. Κι η μυγδαλιά άνθισε»

Και θυμάμαι κείνους τους στίχους του Σεφέρη:

‘Λίγο ακόμα / θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν΄ ανθίζουν / τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο / τη θάλασσα να κυματίζει, λίγο ακόμα, / να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα...’

Και θυμάμαι ακόμα, και πιστεύω θυμάστε πολλοί, τον γλυκύτατο ποιητή που συγκίνησε και ομόρφυνε τη ζωή και τους έρωτες των γενεών εκεί στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα που μας πέρασε, τον Γεώργιο Δροσίνη και την αμυγδαλιά του.

‘Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά με τα χεράκια της, και γέμισε από άνθη η πλάτη, η αγκαλιά και τα μαλλάκια της...’

Αγαπητοί μου αναγνώστες, το πρώτο, πρώιμο μήνυμα πως ο χειμώνας όπου να ‘ναι θα περάσει, μας το έδωσε μια βιαστική, ξεχασμένη αμυγδαλιά σε μια από τις ελάχιστες αυλές που έχουν απομένει στην πόλη. Ακούστε τη μυστική φωνή της, που βγαίνει από τα σπλάχνα της μάνας γης, που έρχεται από χιλιάδες χρόνια πριν και λέει: « Θαρσείν χρή, τάχ΄ αύριον έσσεται άμεινον». Χαμογελάστε, το αύριο θα είναι καλύτερο. Θα έρθουν καλύτερες μέρες...