Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΩΣΤΗΣ ΚΟΛΩΤΑΣ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ





Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Η ομορφιά της γης μας


Ήταν ένα όμορφο απόγευμα εκεί στα κρασοχώρια μας. Το παλιό εργοστάσιο αναπαλαιώθηκε, όπως συνηθίσαμε να λέμε. Δυο καλαίσθητα, γερά, ενενηντάχρονα κτίσματα, βρήκανε την παλιά ομορφιά και λάμψη τους. Και είναι χαρά να τα βλέπεις και να σε πηγαίνουν τόσες δεκαετίες πίσω. Κι ακόμα πιο όμορφοι είναι οι γύρω λόφοι που πρασίνισαν ξανά από τα καινούργια αμπέλια. Το σκηνικό την ξερής, εγκαταλελειμμένης γης που όσο πάει και γενικεύεται εκεί στα κρασοχώρια μας, γιατί τα αμπέλια εγκαταλείπονται, αποκαταστάθηκε με νέους αμπελώνες. Κι είναι χαρά θεού η γνήσια ομορφιά της γης μας.
Το μεράκι κι η αγάπη κάποιων ανθρώπων για τη γη και την πανάρχαια παράδοσή της, εν συνδυασμώ με την επιστημονική κατάρτιση και τη γνώση συγχρόνων μεθόδων και σύγχρονης τεχνολογίας, έκαναν το θαύμα τους. Πάντρεψαν το παλιό με το καινούργιο, και έδωσαν ξανά πίσω τη ζωή στη γη και στον τόπο. Αυτό το θαύμα έγινε εκεί στη Μαλλιά.
Κι όπως ήτανε απόγευμα και σιγά-σιγά έσβηνε η μέρα, και κατέβαινε η νύχτα κι αγκάλιαζε τους γύρω λόφους, εκείνη την ώρα που συνηθίζω να τη λέω λυχναφή ώρα, νόμιζες πώς στη μέση κάποιου αμπελιού, στην κορφή κάποιου λόφου, σε μια ποταμοδκιάβαση, θα βγει από τη γη και τη δροσιά του σούρουπου η Ανεράδα, για να περπατήσει σε λαόνια, κάμπους τζιαί βουνά μαζί με τον ποιητή. Και κει, ανάμεσα Μαλιάς και Βάσας, να συναντήσει και τον γέρο Λιπέρτη, κάτω από την γέρικη ελιά που την αγόρασε για να του θυμίζει την Μαρικκούν του…
Κι΄ αναρωτιόμουνα κατεβαίνοντας ύστερα προς την πόλη: με τα 4 εκατομμύρια λίρες που δώσαμε για εκείνα τα καλλιστεία, πόσα τέτοια θαύματα θα γίνονταν, πόση τέτοια ομορφιά θα ξαναρχόταν στη γη μας. Ομορφιά για να τη χαιρόμαστε κι εμείς και οι ξένοι, που δε θα την βρίσκουν αλλού, κι όχι την εφήμερη και επίπλαστη, τη φκιασιδωμένη ομορφιά της πασαρέλας.
Ήτανε όμορφο το δειλινό και το σούρουπο κι η λυχναφής ώρα εκεί, στους λόφους της Βάσας, του Άρσους και της Μαλιάς. Κι ήταν χαρά θεού αυτό που δημιούργησε η αγάπη, το μεράκι κι η επιστημονική γνώση κάποιων ανθρώπων, που είναι ταμένοι σ΄ αυτό που κάνουν.
Κωστής Κολώτας

Δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στο τέλος Ιουλίου 2001

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου